منابع خبری ایران روز جمعه ۱۵ آبان از کشته شدن یکی دیگر از فرماندهان سپاه پاسداران بنام «علی شالیکار» در سوریه خبر دادند.
کیهان نوین: به گزارش منابع مطلع از زمان دخالت نظامی روسیه تاکنون تعداد کشته‌های سپاه پاسداران در سوریه در حال افزایش است. سپاه پاسداران پس از کشته شدن حسین همدانی در سوریه٬ از ابتدای ماه محرم عملیات گسترده‌ای را علیه مخالفان بشار اسد آغاز کرده است.

فرماندهان ارشد سپاه اعلام کرده‌اند علت افزایش آمار کشته‌های آنها در جنگ سوریه «ضرورت حضور نیرو‌های سپاه در میدان جنگ به منظور ارائه مشاوره‌های دقیق» است.

اما کارشناسان معتقد اند که تلاش جمهوری اسلامی برای ایجاد تعادل در نفوذ با روسیه باعث شده که ایران حضور زمینی بیشتری را داشته باشد و این باعث تلفات بیشتر پاسداران در سوریه شده است.

به اعتقاد کارشناسان جمهوری اسلامی نمی تواند نفوذی مانند روسیه داشته باشد چرا که روسیه هم در مراکز تصمیم گیری در سازمان ملل مقتدر است و هم از نظر اقتصادی و نظامی بنابرین تلاش مقامات ایران برای رقابت با روسیه در نهایت بی نتیجه خواهد بود. هفته گذشته سردار جعفری فرمانده سپاه گفت روس ها در سوریه به دنبال منافع خوشان هستند واز بشار اسد دفاع نمی کنند.

مخالفان سوری، جمهوری اسلامی را شریک قتل عام سوری ها می دانند اما مقام‌های این کشور حضور نیرو‌های سپاه و کمک‌های تسلیحاتی به بشار اسد را کمک‌ «مستشاری» می‌نامند.

روزنامه گاردین در شماره روز گذشته خود نوشته بود که ایران در حال عضوگیری از پناهندگان افغانی برای جنگ در سوریه است

به نوشته این روزنامه جمهوری اسلامی به پناهندگان افغانی در مقابل جنگ علیه مخالفان اسد در سوریه به آنها قول حقوق ماهانه و اجازه اقامت دائم می‌ دهد.

طبق گزارش روزنامه گاردین، لشگر نظامی فاطمیون مربوط به افغانیهایی است که در ایران زندگی می‌کنند. این لشکر در حال حاضر بعد از حزب‌الله لبنان دومین نیروی نظامی بزرگی است که برای حمایت از بشار اسد در سوریه می‌جنگند.

ارگان های نظامی جمهوری اسلامی در اریبهشت ماه گزارش کردند که حداقل ۲۰۰نفر از اعضای فاطمیون از شروع جنگ تا کنون در سوریه کشته شده‌اند.

عضو گیری به‌طور روزانه در مشهد و قم که دارای بزرگترین جمعیت افغانی در آنجا مستقر است، انجام می‌گیرد. افراد زیر ۱۸سال نیز برای جنگ در سوریه عضوگیری می‌شوند.

سی و یکم تیرماه نقش مهمی در فعالیت یک ساله‌ی اخیر فعالان صنفی معلم داشت. از یک طرف بازداشت نزدیک به صد و هفتاد نفر از معلمان درهمان روز و انعکاس جهانی تجمع و بازداشت‌ها و از طرف دیگر اظهار نظر مسئولین دولتی و نمایندگان مجلس که هرکدام سعی می‌کردند تقصیر را متوجه دیگری کنند. درست دو روز بعد از تجمع، معاون وزارت کشور در مصاحبه‌ای با صنفی خواندن تجمعات معلمان و به رسمیت شناختن حق اعتراض از سوی دولت، تلاش کرد که اتهام برخورد با تجمع مسالمت آمیز معلمان را متوجه نهادهای دیگر کند. در همین روز نایب رئیس مجلس با مخاطب قرار دادن دولت، خواستار پاسخگویی مسئولین دولتی پیرامون حوادث روی داده در این روز شد.

این در حالی بود که قبل و بعد از تجمع سی وی کم، احضار فعالین صنفی از سوی حراست ادارات آموزش و پرورش و نهادهای اطلاعاتی افزایش بی سابقه‌ای یافته بود؛ نهادهایی که مستقیماً زیر نظر دولت تدبیر و امید فعالیت می‌کردند.

از این‌جاست که این سوال طرح می‌شود که به راستی دولت روحانی در طول دو سال گذشته چه رویکردی در قبال فعالیت‌های مدنی و صنفی داشته است؟

پاسخ به این سوال را اگر صرفاً در محدوده‌ی برخوردهای امنیتی و بازداشت‌هایی که در حوزه‌ی فعالیت‌های صنفی در دوسال اخیر صورت گرفته، بخواهیم جستجو کنیم، قطعاً رویکرد دولت روحانی را باید رویکردی سلبی و امنیتی ارزیابی کنیم؛ چرا که میزان بازداشت و برخورد با فعالین صنفی، چه درحوزه‌ی فعالیت‌های معلمان و چه در حوزه‌ی کارگری، نسبت به دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد (در دوره‌ی اول) افزایش بیش‌تری را نشان می‌دهد.

با این همه، بسیاری از حامیان دولت روحانی، برخوردهای صورت گرفته را متوجه نهادهایی خارج از دولت دانسته و به دلیل مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم‌ها، فقدان عملکرد مثبت دولت در این زمینه‌ها را قابل توجیه می‌دانند.

اگر حتی همدلانه با چنین تحلیلی همراه شویم، باز هم موارد دیگری وجود دارد که توجه به آن‌ها نشان می‌دهد که رویکرد دولت روحانی  در برخورد با تشکل‌ها، رویکردی دوگانه و نمادین است. درواقع از یک طرف دولت روحانی تلاش می‌کند در افکار عمومی و درسطح رسانه‌ها، سیاست دولت اعتدال را سیاست فضای باز و امنیت فرهنگی نشان دهد ولی در عمل نه تنها به صورت واقعی در بازکردن فضای اجتماعی و سیاسی تلاشی نداشته که به نظر می‌رسد فرهنگ امنیتی هم‌چنان پا برجاست.

مواردی از این رویکرد را بر می‌شماریم:

دوسال از آغاز به کار دولت جدید می‌گذرد. در همان ماه‌های اول شروع به کار دولت جدید، وزارت کشور از نگاه تساهل گرایانه‌ی مسئولین این وزارت خانه به فعالیت‌های مدنی و صنفی و تلاش برای گسترش نهادهای مدنی و غیردولتی سخن گفت. این سخنان برای بسیاری از فعالین صنفی، به خصوص کانون‌های صنفی معلمان چشم انداز امیدوار کننده‌ای را ترسیم می‌کرد. این نهادها که عملاً در طول دوران هشت ساله‌ی دولت احمدی نژاد، نتوانسته بودند مجوز برگزاری مجامع خود را دریافت کنند، امیدوار بودند که با آغاز به کار دولت جدید ضمن تمدید پروانه‌ی صنفی، امکان برگزاری انتخابات درونی و چرخش نیروها و جایگزینی نیروهای جوانتر را پیدا کنند. اما با وجود گذشت دو سال از این وعده‌ها، نه تنها چنین امکانی از سوی دولت در اختیار این نهادها قرار نگرفته است، که بسیاری از فعالین صنفی با تهدید به غیر قانونی بودن کانون‌های صنفی از سوی نهادهای امنیتی زیر نظر دولت مجبور به ترک فعالیت‌های صنفی در کانون‌ها شده‌اند.

از طرف دیگر احضار فعالین، به خصوص درشهرستان‌ها، از سوی بخش‌های حراست ادارات آموزش و پرورش و تهدید به اخراج از کار و فشار برای کنار گذاشتن فعالیت‌های صنفی، شکل دیگری از رویکرد منفی دولت تدبیر و امید در قبال فعالیت‌های صنفی را نشان می‌دهد. حراست‌های ادارات آموزش و پرورش کاملاً زیر نظر دولت اداره می‌شوند و مسئولیت چنین برخوردهایی مشخصاً بر عهده‌ی مسئولین وزارتی و دولتی است. باوجود اعتراض کانون‌های صنفی نسبت به چنین برخوردهایی، تاکنون هیچ واکنش مثبت و قابل توجهی از سوی نهادهای پاسخگو، داده نشده است.

درکنار این‌ها، باید به عدم توجه مسئولین وزارت آموزش و پرورش و دولت نسبت به حجم اعتراضات صورت گرفته در یک سال گذشته نیز توجه کرد. این در حالی است که بخش عمده‌ای از سبد رای دولت جدید متعلق به فرهنگیان بود که با امید بهبود وضعیت معیشتی و افزایش کیفیت آموزشی و گشایش فضاهای مدنی، به دولت روحانی رای دادند.

حال با گذشت بیش از دوسال از خرداد ۹۲، به نظر می‌رسد یکی از ناراضی‌ترین بخش‌های اجتماعی از دولت جدید، جامعه‌ی فرهنگیان باشند. اگر چه تلاش‌هایی حداقلی و نمادین، هم‌چون اجرای طرح رتبه بندی، با هدف کاهش این اعتراضات صورت می‌گیرد، با این همه و با وجود شکاف تبعیض آمیز میان دریافتی معلمان با دیگر کارمندان دولت، امیدی به کاهش اعتراضات وجود ندارد.

از سوی دیگر برخوردهای قهرآمیز با فعالین صنفی و جلوگیری از فعالیت قانونی کانون‌های صنفی، شاید در کوتاه مدت منجر به رکود فعالیت‌ها شود، اما می‌تواند در نهایت به رادیکال‌تر شدن هرچه بیش‌تر فضاهای صنفی منجر شود.

رادیو پارس    – چهار زندانی محکوم به اعدام در زندان ندامتگاه مرکزی کرج، جهت اجرای حکم به سلول های انفرادی منتقل شده و در انتظار اجرای حکم اعدام به سر می برند.به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه سیزدهم آبان ماه، چهار زندانی به نام های ایرج تیزمغز، مهدی افلاکی، سیروس چشمه و زندانی با نام کوچک کامبیز، به سلول های انفرادی زندان ندامتگاه مرکزی منتقل شدند.

به گفته منابع هرانا، خانواده این زندانیان روز جمعه جهت آخرین ملاقات به زندان مراجعه کرده اند.

اتهام هر چهار تن “جرائم مرتبط با مواد مخدر” عنوان شده و هیچ کدام از ارگان ها و مسئولین قضایی درباره اعدام این زندانیان، محتوای پرونده و روال رسیدگی قضایی تا صدور حکم هیچ گونه شفاف سازی و اطلاع رسانی نکرده اند.

نوشته شده توسط  فعال بلوچ

مولوی فضل الرحمن کوهی با انتقاد از اعزام جوانان فقیر بلوچ به سوریه گفت: کسی که در آنجا کشته نماز جنازه داده نشود و در قبرستان مسلمانان دفن نشود.

به گزارش کمپین فعالین بلوچ، امام جمعه پشامگ روز پنجشنبه 14 آبان در جریان جلسه ای در روستای کیشکور شهرستان سرباز در جمع مردم گفت: مردم سوریه آزادی خواه هستند و از فشار و ظلم در داخل کشور به مرزها هجوم آوردند.
مدیر مدرسه دینی انوار الحرمین پشامگ در ادامه با اشاره به سوء استفاده سپاه از فقر روستائیان بلوچ برای اعزام به جنگ سوریه گفت: “بعضی از افراد حتی انسانیت هم ندارند بخاطر دو میلیون حقوق و چند میلیون دیه، دین و غیرت خود را فروخته و برای کمک به ظالمان به سوریه میروند”
وی افزودند: “از طرف من این پیام را برای همه برسانید، هر کس برای کمک به ظالمان به سوریه برود اگر آنجا بمیرد نماز جنازه داده نشود و در قبرستان مسلمانان دفن نشود”
در هفته های گذشته گزارشهای از سربازگیری سپاه پاسداران در مناطق محروم روستاهای جنوب بلوچستان با “وعده پول و تسهیلات” برای اعزام به جنگ سوریه در کنار بشار اسد منتشر شده بود که واکنش های مختلفی را در پی داشت.
در همین زمینه مولوی محمد حسین گرگیج، امام جمعه آزاد شهر، مولوی عبدالسلام ملازاده امام جمعه مسجد النبی ایرانشهر، مولوی عثمان قلندرزهی امام جمعه مسجد جامع الخلیل خاش با اشاره به این موضوع نسبت به آن واکنش نشان دادند.

به گزارش رادیو پارس -در روز جمعه 13 آبان 1394 مراسم تولد ریحانه جباری در منزل شخصی برگزار شد همراه با جمعی از مادران دغدار  و فعالین مدنی و سیاسی که به گفته منبع اگاه که در مراسم حضور داشت در آغاز مراسم با سخنان مادر ریحانه و بعد از آن خانم اکملی مادر مصطفی کریم بیگی سخنانی ایراد کردند و همچنین وکیل ریحانه هم سخنانی گفتند . و در بخش بعدی هم خانم ها سحر بهشتی و بهناز زینالی که خود از خواهران داغدار ستار بهشتی و سعید زینالی میباشند به طور جداگانه شعرهایی را خواندند .و در آخر همراه با سرود یاد و خاطره ریحانه عزیز را گرامی داشتند
رضا امیری

تصور دزديده شدن دروازه هاي يك مسجد، تصوري تقريباغيرممكن است كه سارقان در تهران، آن را به اقدامي ممكن تبديل كردند و روز گذشته، دروازه هاي مسجد تاريخي و قديمي سپهسالار تهران به سرقت رفت!
48949_187کیهان نوین: پس از آنكه در سال هاي اخير، دزديده شدن مجسمه هاي برنزي در نقاط مختلف شهر باب شد و هرگز هم مشخص نشد كه تكليف اين سرقت ها چه مي شود، اين بار سارقان سراغ درهاي يك مسجد تاريخي رفته و با دزيدن آن، اتفاقي تاسفبار را رقم زدند.

در اين سرقت، بخشی از دروازه تاریخی مسجد – مدرسه سپهسالار (مدرسه عالی شهید مطهری) مورد دستبرد قرار گرفت و دو لنگه چُدنی در ورودی غربی این بنای تاریخی و ارزشمند به سرقت رفت. شهرام شهریار، دوستدار میراث فرهنگی تهران با اعلام این خبر گفته در صحبتی که با آقای ناصری، مدیر مالی و حراست مجموعه شهید مطهری داشتم، این خبر توسط آن‌ها تايید شده و برنزکاری‌های روی درِ چُدنی مدرسه به سرقت رفته و آسیب‌های جبران ناپذیری به این درِ ارزشمند وارد شده است.

دو لنگه چدنی درِ سرمه‌ای این بنا که به سرقت رفته، با اَشکال مشبک و مارپیچ برنزی ویژه‌ای تزئین شده بودند. تنها نمونه مشابه آن دروازه باغ ملی است که طرح‌های گل و مرغ شبیه اژدها یا پرنده خیالی هما، طرح اسلیمی‌، شیر و خورشید و سر شیر به شکل زیبایی روی آن مشبک کاری شده است‌، که این دروازه هم در گذشته مورد سرقت قرار گرفته بود.

این مسجد و مدرسه با زیربنایی حدود هفت هزار متر مربع شامل دو شبستان، چهار ایوان عظیم، ۶۰ حجره در دو طبقه، یک گنبد بزرگ و سه گنبد کوچک، ۸ مناره، یک برج ساعت و ۶ محراب بنا شده است. عمارت تلفیقی از سبک معماری مسجد جامع اصفهان در قسمت هشتی و ورودی و مسجد اباصوفیه استانبول در نماسازی است.

در گذشته مسجد ۶ ورودی داشته که سه ورودی شمالی به علت احداث کتابخانه مجلس توسط هوشنگ سیحون در سال ۱۳۴۲ هجری خورشیدی مسدود و ارتباط این ضلع از بنا با باغ بهارستان قطع شد. همچنین ورودی غربی مسجد و مدرسه عالی که درب اصلی بنا محسوب می‌شود دارای جلوخان و سردر عظیم و در دولَتی آهنی با شکوه بزرگی است که در حاشیه خیابان بهارستان (شهید مصطفی خمینی) قرار دارد. این فضا مسئولیت جذب و تقسیم و راهنمایی به فضای اصلی مسجد را بر عهده دارد و ورود و خروج مدرسه عالی نیز از همین فضا صورت می‌گرفته است. ورودی غربی جلوخان متناسب، دید مستقیم به داخل صحن(حیاط مرکزی) ندارد و به واسطه دالان متحدالشکل به داخل صحن مدرسه عالی راه پیدا می کند.