برنامه روز یکشنبه 10 ماه نوامبر 2019 برابر با 19 آبانماه 1398

گفتگو با جناب محسن نجات کارشناس منطقه خاورمیانه در مورد شرایط فعلی در لبنان و عراق.

گفتگو با خانم بهرخ بابایی کارگردان تاتر در مورد بازی تاتر به نام سالگرد کاری از آنتوان چخف.

برای دانلود فایل صوتی روی فلش کلیک کنید.

محرومیت از تحصیل؛ سیاوش حیاتی به دلیل اعتقاد به آیین یارسان از ادامه تحصیل محروم شد

سیاوش حیاتی، دانشجوی ۶۱ ساله رشته علوم سیاسی دانشگاه رازی کرمانشاه و فعال یارسانی از ارائه پایان نامه و ادامه تحصیل در مقطع ارشد محروم شده است. در پیگیری های صورت گرفته توسط این شهروند دلیل این محرومیت، اذعان او به اعتقاد به آیین یارسان در حین ثبت نام عنوان شده و به وی گفته شده که تنها با تغییر این گزینه و نفی اعتقاد خود می تواند پایان نامه خود را ارائه دهد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، سیاوش حیاتی، فعال یارسانی و دانشجوی دانشگاه رازی کرمانشاه به دلیل اعتقاد به آیین یارسان از ادامه تحصیل محروم شد.

این شهروند ۶۱ ساله که در سال ۹۶ با سهمیه استعدادهای درخشان وارد مقطع کارشناسی ارشد در رشته علوم سیاسی دانشگاه رازی کرمانشاه شده است، به دلیل اعتقاد به آیین یارسان از دفاع از پایان نامه خود و ادامه تحصیل محروم شده است.

این در حالی است که سیاوش حیاتی، به عنوان دانشجوی ممتاز، شرایط سهمیه استعدادهای درخشان برای تحصیل بدون کنکور در مقطع دکترا را نیز داشته است.

سیاوش حیاتی که خود نیز سخنگوی مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان است در گفتگو با گزارشگر هرانا گفت: “اوایل اردیبهشت ماه دروس نظری باز شده بود و پروپوزال و پایان نامه ام نیز تصویب شده بود. در جریان ثبت نام جهت دفاع از پایان نامه به من گفته شد باید یک مقاله نیز از پایان نامه استخراج و ارائه دهم. زمانی که پیگیر شدم مسئولین گفتند بر اساس یک نامه محرمانه بر روی پرونده به علت اینکه در زمان ثبت نام دین خود را “یارسان” قید کرده ام بر اساس مصوبه شورای انقلاب فرهنگی و جزو ادیان رسمی کشور نبودن آیین یارسان، از تحصیل محروم و حق تحصیلات تکمیلی را ندارم”.

وی در توضیح اقدامات خود در جریان پیگیری این موضوع گفت: “نامه ای به رئیس دانشگاه نوشتم از وی خواستم پاسخگو شوند. با خودداری وی از ارائه پاسخ به معاونت آموزش و تحصیلات تکمیلی و مدیر کل این بخش ارجاع داده شد تا اینکه نهایتا به دانشکده رسید. از من خواستند که موضوع را رسانه ای نکنم که در درون دانشگاه مشکل را حل کنند با این حال حدود ۶ ماه در انتظار ماندم تا اینکه ترم به پایان رسید و نهایتا این محرومیت برطرف نشد”.

آقای حیاتی در همین رابطه در روزهای اخیر با انتشار نامه ای ریاست دانشگاه را به مناظره دعوت کرده بود، او در قسمتی از نامه خود گفته بود: “ریاست محترم دانشگاه رازی جناب آقای دکتر اعلمی آل آقا، جنابعالی در مصاحبه با سردبیر مجموعه رسانه های فرتاک ، آقای دارستانی ، مدعی بودید که در دانشگاه رازی دانشجوی ستاره داری وجود ندارد و برای مناظره با منتقدین اعلام آمادگی کردید . لذا این جانب سیاوش حیاتی دانشجوی بلاتکلیف ترم آخر کارشناسی ارشد علوم سیاسی، حضرتعالی را حول محور مطالب نگاشته شده در این رنجنامه به مناظره دعوت می نمایم.”

لازم به ذکر است سیاوش حیاتی که سابقا آموزگار آموزش و پرورش نیز بوده است به دلیل اعتقاد به آیین یارسان در سال ۶۱ و در جریان اخراج اقلیت های مذهبی از ادارات، موسوم به انقلاب فرهنگی (پاکسازی) اخراج شده است.

وی در تیرماه سال ۹۵، به همراه دو تن دیگر از فعالین یارسانی، همزمان با سفر رئیس جمهور وقت به کرمانشاه در اعتراض به محرومیت ها و تضییع سیستماتیک حقوق پیروان این آیین لبان خود را تا پایان سفر رییس جمهور دوخته بود.

صدور حکم جایگزین حبس برای ۳ متهم به حفاری غیرمجاز

رئیس دادگاه عمومی ارداق از صدور حکم ۵۴۰ ساعت خدمت افتخاری در سازمان میراث فرهنگی به جای حبس برای ۳ متهم به حفاری غیرمجاز خبر داد.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایلنا، فرهاد غفاری، رئیس دادگاه عمومی بخش ارداق از صدور حکم جایگزین حبس برای ۳ متهم خبر داد.

بر اساس این گزارش، سه متهم برای بدست آوردن اشیای عتیقه و تاریخی با استفاده از دستگاه فلزیاب بدون مجوز از میراث فرهنگی دست به حفاری زده بودند که پس از دستگیری و رسیدگی به جرائم ارتکابی مقرر شد از مجازات‌ های جایگزین حبس برای متهمین استفاده شود.

غفاری در این خصوص گفت: “هر یک از متهمین به ۵۴۰ ساعت خدمت افتخاری در سازمان میراث فرهنگی برای حفظ و نگهداری آثار باستانی و ترویج حفظ آن و ایجاد فرهنگ سازی برای مراقبت و آسیب نرساندن به چنین آثار در تمدن ایران محکوم شدند”.

شهر اَرداق در بخش دشتابی شهرستان بوئین‌زهرا در استان قزوین واقع شده است.

گفتنی است با تصویب قانون مجازات اسلامی جدید در فصل نهم آن به مجازات‌های جایگزین اشاره شده است.

بر اساس این قانون قضات می‌توانند با توجه به شرایط متهم و داشتن برخی شروط از مجازات‌های جایگزین حبس استفاده کنند؛ به عنوان مثال یکی از شروط اجرای این قانون رضایت داشتن فرد محکوم است.

تمدید قرار بازداشت زرتشت احمدی راغب در زندان اوین

قرار بازداشت زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی در زندان اوین در سومین ماه بازداشت توسط بازپرسی دادگاه انقلاب شهریار تمدید شد. آقای احمدی راغب در تاریخ ۵ شهریورماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و ماه گذشته با پایان مراحل بازجویی از بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند عمومی این زندان منتقل شده بود.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز شنبه ۱۸ آبان ماه ۹۸، قرار بازداشت زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی بازداشتی در زندان اوین تمدید شد.

تمدید قرار بازداشت وی روز جاری طی ابلاغیه ای که توسط شعبه ۳ بازپرسی دادگاه انقلاب شهریار صادر شده است در زندان به وی ابلاغ شد.

یک منبع نزدیک به خانواده آقای احمدی راغب به گزارشگر هرانا گفت: “زرتشت احمدی راغب از دریافت ابلاغیه خودداری کرده و اعلام کرده است که در اعتراض به تمدید قرار بازداشت غیرقانونی خود از روز یکشنبه دست به اعتصاب غذا خواهد زد”.

وی در تاریخ ۱۱ آبان ماه نیز دست به اعتصاب غذا زده و پس از انتقال به بند ۴ زندان اوین به اعتصاب غذای خود پایان داده بود.

گفتنی است زرتشت احمدی راغب، فعال مدنی علیرغم گذشت بیش از ۲ ماه از زمان بازداشت کماکان به صورت بلاتکلیف در زندان اوین به سر می برد.

این فعال مدنی در تاریخ ۵ شهریورماه ۹۸، توسط  ۵ مامور مسلح نیروهای امنیتی که با در دست داشتن حکم تفتیش منزل و بازداشت وارد منزل وی شده بودند بازداشت شد. مامورین پس از تفتیش منزل و ضبط تعدادی از لوازم از جمله مودم اینترنت و تلفن همراه آقای احمدی راغب و همسرش، وی را نیز با دستبند و چشم بند بازداشت کرده و با خود برده بودند.

وی یک روز پس از بازداشت و انتقال به بازداشتگاه اداره اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بازپرسی منتقل شده و در همان محل اعلام اعتصاب غذا کرده بود. وی نهایتا اواسط مهرماه پس از انتقال به اندرزگاه ۸ زندان اوین به اعتصاب غذای خود پایان داده بود.

لازم به ذکر است که اواسط مردادماه نامه ای با امضای ۱۴ تن مبنی بر استعفای آیت الله خامنه ای منتشر شد. با انتشار این نامه شماری از امضاکنندگان بازداشت و برخی دیگر نیز تحت فشار قرار گرفتند. گمان این می رود بازداشت آقای احمدی راغب در رابطه با نامه مذکور باشد، هر چند هنوز هیچ منبعی ارتباط بین بازداشت آقای احمدی راغب و نامه مورد اشاره را تایید نکرده است.

لازم به ذکر است که آقای احمدی راغب در اردیبهشت‌ماه و تیرماه سال جاری نیز در حالی که در اعتراض به اخراجش از کار در مقابل دفتر شهرداری فردوسیه دست به تحصن یک نفره زده بود، بازداشت و پس از ساعاتی آزاد شده بود.

زرتشت (اسماعیل) احمدی راغب، پیش‌تر در اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ توسط شعبه اول دادگاه انقلاب شهریار به اتهام تبلیغ علیه نظام به تحمل ۹ ماه حبس محکوم شده بود. این فعال مدنی به فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق اقداماتی چون نشر محتوا در فضای مجازی و حضور در تجمعات متهم شده بود.

این فعال مدنی پیش از این نیز سابقه بازداشت و محکومیت به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز مدنی دارد. از جمله این موارد پرونده مفتوح شده در بهمن ماه سال ۹۴ شعبه اول دادگاه انقلاب شهریار است که زرتشت احمدی، را به اتهام تبلیغ علیه نظام از طریق نشر مطالب انتقاد آمیز در فیسبوک شخصی اش به شش ماه حبس تعزیری محکوم کرده بود.

زرتشت احمدی راغب، آتش نشانی است که پس از ۱۷ سال سابقه کار به دلیل فعالیت های مدنی و منتقدانه از کار اخراج شده است.

یک زندانی در زندان عادل آباد شیراز اعدام شد

– روز دوشنبه ۱۳ آبان ماه، حکم اعدام یک زندانی که پیشتر از بابت اتهام “قتل” محکوم به اعدام شده بود، در زندان عادل آباد شیراز به اجرا درآمد.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از سازمان حقوق بشر ایران، روز دوشنبه ۱۳ آبان ماه ۹۸، حکم اعدام یک زندانی در زندان عادل آباد شیراز به اجرا درآمد.

هویت این زندانی “حسین عسگری،  اهل مرودشت و از بند ۱۰ زندان زندان عادل آباد شیراز” عنوان شده است.

آقای عسگری از سال ۱۳۹۵ به اتهام قتل بازداشت و در زندان بسر برده بود.

اعدام این زندانی تا لحظه تنظیم این خبر از سوی نهادهای مربوطه اعلام نشده است.

بنا بر گزارش نهادهای بین‌المللی، ایران به تناسب سرانه جمعیت و میزان اعدام، رتبه نخست اعدام شهروندان خود در دنیا را دارد.

بر اساس گزارش مرکز آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در دوره یکساله (۱۰ اکتبر ۲۰۱۸ تا ۸ اکتبر ۲۰۱۹) دستکم ۲۴۲ شهروند اعدام شدند و ۱۳۴ تن دیگر به اعدام محکوم شدند. از جمله اعدام شدگان باید به اعدام ۵ کودک-مجرم اشاره کرد و همینطور به محل اجرای ۱۶ حکم اعدام که در ملآعام بوده است.

بنا بر همین گزارش بیش از ۷۲ درصد اعدام های صورت گرفته در ایران توسط دولت یا نهاد قضایی اطلاع رسانی نمی‌شوند که اصطلاحا آن را اعدام “مخفیانه” می‌خوانند.

مهدی کوخیان به بازپرسی دادسرای انقلاب ملکان احضار شد

مهدی کوخیان، فعال مدنی که از شهریورماه سال جاری از زندان مراغه به مرخصی اعزام شده است، طی ابلاغیه ای از بابت پرونده ای جدید به بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب ملکان احضار شد. در این ابلاغیه از وی خواسته شده است که طی مدت ۵ روز جهت دفاع از اتهام انتسابی در این شعبه حاضر شود. این فعال مدنی در تاریخ ۱۹ فروردین ماه سال جاری بازداشت و جهت تحمل دوران محکومیت ۱۸ ماهه خود به زندان مراغه منتقل شده بود.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مهدی کوخیان، فعال مدنی به شعبه اول بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب ملکان احضار شد.

در این ابلاغیه که طی روزهای اخیر به دست آقای کوخیان رسیده، از او خواسته شده که طی مدت ۵ روز از تاریخ ابلاغ جهت دفاع از اتهام انتسابی در این شعبه حاضر شود.

احضار مهدی کوخیان در حالی از بابت پرونده جدید صورت گرفته است که وی در تاریخ ۱۰ شهریورماه سال جاری از زندان مراغه به مرخصی اعزام شده است.

گفته می شود پرونده جدید در ارتباط با اعتصاب غذای طولانی مدت این فعال مدنی در ایام زندان مفتوح شده است با اینحال جزییات و مصادیق اتهامات مطروحه روشن نیست.

پیشتر در اواسط تیرماه، رییس زندان با این بهانه که مهدی کوخیان مخل آسایش بند زندانیان متهم به جرایم موادمخدر و سرقت است مبادرت به جمع آوری ۱۵۰ امضا از زندانیان این بند کرد. این زندانی سیاسی پیشتر از سوی دادستان ملکان در پی درگیری لفظی با وی حین بازدید از زندان به تشکیل پرونده جدید تهدید شده و همزمان از سوی یک زندانی مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود. دادستان ملکان در جریان این درگیری با اشاره به پرونده زهرا نویدپور، قربانی آزار جنسی سلمان خدادادی نماینده ملکان، وی را تهدید کرده بود که پرونده جدیدی علیه او خواهد گشود.

مهدی کوخیان از فعالین مدنی شناخته‌شده در شهرستان ملکان و مدیر کانال تلگرامی “شهر خبر ملکان” است.

او در دیماه سال ۱۳۹۵ با شکایت فرهاد نریمانپور، شهردار ملکان و پیمان محمدپور دادستان شهرستان توسط پلیس فتای مراغه در شهر محل سکونت خود در شهرستان ملکان بازداشت شده بود. آقای کوخیان از همان روز بازداشت در بازداشتگاه اطلاعات نیروی انتظامی دست به اعتصاب غذا زد و سپس به زندان شهرستان مراغه منتقل شد.

او در زندان نیز در واکنش به بازداشت غیرقانونی خود با دوختن لب‌هایش دست به اعتراض زد. مدت ۲۸ روز را با همین وضعیت در بازداشتگاه اطلاعات سپاه پاسداران تبریز تحت بازجویی دوباره بسر برد. وی نهایتا در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۹۵ با قرار وثیقه ۳۰۰ میلیون تومانی به صورت موقت آزاد شد.

این شهروند سرانجام در اسفندماه ۱۳۹۶ توسط شعبه اول دادگاه انقلاب مراغه به ریاست مهدی داورنیا از بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام به نفع سازمان ها، گروه ها و شبکه های مخالف نظام” به تحمل ۱۸ ماه حبس تعزیری محکوم شد.

مهدی کوخیان در تاریخ ۱۹ فروردین ۹۸ توسط نیروهای اطلاعات این شهرستان همراه با ضرب و شتم بازداشت و در تاریخ ۲۴ فروردین ماه از بازداشتگاه اداره اطلاعات ملکان جهت اجرای حکم حبس به زندان مراغه منتقل شد.

از بند زامبی ها تا اسکان در توالت؛ شرحی از شرایط غیرانسانی و مشکلات زندانیان در زندان تهران بزرگ

هزاران زندانی محبوس در زندان تهران بزرگ با مشکلات متعددی در این زندان روبرو هستند. با نزدیک شدن به فصل سرما بیش از پیش بر این مشکلات افزوده شده است. عدم تناسب تعداد زندانیان با ظرفیت زندان، نبود امکانات گرمایشی کافی با توجه به تعداد زندانی، عدم دسترسی به پتوی کافی و آب گرم در کنار مشکلات بیماری و درمانی علی‌الخصوص در این فصل از جمله مشکلاتی است که شرایط تحمل حبس را برای زندانیان بیش از پیش دشوار کرده است. وضعیت بهداشتی نامساعد، تغذیه نامناسب زندانیان، قیمت بسیار بالای اجناس فروشگاه زندان و غذای بی‌کیفیت، وجود مواد مخدر در زندان، همچنین رفتار نامناسب و توهین آمیز مسئولین زندان با زندانیان مسائلی است که محبوسین همواره با آن روبرو هستند. در کنار این مشکلات عدم رعایت اصل تفکیک جرائم در خصوص زندانیانی که با اتهامات امنیتی و سیاسی در این زندان محبوس هستند همواره باعث بروز مشکلات مضاعف برای این دسته از زندانیان بوده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، با نزدیک شدن فصل سرما، بر مشکلات زندانیان زندان تهران بزرگ افزوده شده است.

طبق گفتگوهای هرانا با تعدادی از زندانیان آزاد شده از این زندان به عنوان شاهد عینی، زندانیان در بدو ورود به مدت یک هفته الی ۱۰ روز در قرنطینه اول و ۴۵ روز در تی سی یا قرنطینه دوم بسر می‌برند. شرایط قرنطینه این زندان بسیار نامناسب گزارش شده است. سرویس‌های بهداشتی کوچک و کم، وجود بسیار زیاد حشرات موذی و نگهداری چندین برابر زندانی در محل نسبت به ظرفیت از جمله مشکلات آن است. با این حال پس از ورود زندانیان به بند نیز مشکلات جلوه دیگری به خود می گیرد.

لباس زندانیان در بدو ورود از آنها گرفته شده و تنها با یک دست پیراهن و شلوار به بند منتقل می‌شوند. به هیچ وجه لباس گرم و یا لباسی برای عوض کردن حتی لباس زیر به زندانی داده نمی شود. در برخی موارد زندانی بدون دمپایی راهی بند می‌شود و با پای برهنه تردد می‌کنند.

به دلیل تراکم جمعیت زندانیان جای مناسبی برای خوابیدن ندارند. این زندان دارای ۵ تیپ است و تراکم جمعیت در هرکدام از آنها بسیار بالاست. به عنوان مثال تیپ ۵ که بنا به مقررات گنجایش ۱۰۰ تا ۱۵۰ زندانی را دارد. حدود ۴۰۰ تا ۶۰۰ زندانی را در خود جای داده است. به ‌گونه ای که جای کافی برای خوابیدن زندانیان وجود ندارد و برخی از آنها در سرویس‌های بهداشتی اصطلاحا به صورت گاردونی می‌خوابند. تخته نئوپان‌هایی مملو از حشراتی چون ساس و یا حشره عامل گال توسط زندانی‌ها بر روی سرویس‌های بهداشتی گذاشته می‌شود تا جای خوابی برای آنان فراهم شود.

حمام‌ها تنها ۲ تا ۴ ساعت در روز قابل استفاده هستند به نحوی که بسیاری از زندانیان بین ۲ تا ۵ ماه امکان استفاده از حمام را ندارند. زندانیان تنها از ساعت ۱۲ شب به بعد امکان استفاده از آب گرم را دارند. به دلیل مشکلات موجود میان مسئولین زندان و شهرداری منطقه شهریار، فشار آب کافی برای این زندان و امکان تامین آب گرم وجود ندارد.

این تراکم جمعیت در برخی از بندها همچون بند متادون که در زندان با اصطلاح “بند زامبی‌ها” از آن یاد می شود، مشهودتر است. وضعیت بهداشت در این بند بسیار آشفته است. این افراد همچنین امکان استفاده منظم از حمام را نیز ندارند زیرا اجازه استفاده از حمام به تصمیم وکیل بند که از سوی پرسنل زندان تعیین می‌شود وابسته شده است.

به گفته یکی از زندانیانی که اخیرا از این زندان آزاد شده است، در بهداری این زندان پزشک متخصص حضور ندارد و پزشکان حاضر نیز درمان بخصوصی ارائه نمی‌دهند و تنها به زندانیان قرص استامینوفن داده می‌شود. بهداری‌های زندان در دو تیپ ۲ و ۴ قرار دارند. همین بهداری ها نیز از نظر دارویی در مضیقه هستند و در مواردی پیشنهاد زندانیان برای تامین کمبود دارو را نیز نپذیرفته‌اند. به علت وجود خشونت، درگیری و خودزنی در زندان، برخی به دلیل نبود امکانات پزشکی در ساعات اولیه حادثه جان خود را از دست می‌دهند. خدمات دندانپزشکی در این زندان تنها محدود به کشیدن دندان است. به نحوی که حتی مسواک و خمیردندان نیز به زندانیان ارائه نمی‌شود و خدمات ترمیم دندان به هیچ عنوان وجود ندارد.

برای سیستم گرمایش و سرمایش زندان از چیلر استفاده می شود. درون محفظه‌های این چیلرها موش نفوذ می‌کند و بادی که به بیرون می‌وزد دارای بوی نامطبوعی است که خود نیز بیماری‌زا است.

همچنین زندانیان در زمستان با کمبود پتو مواجه هستند. عموما این سیستم از طریق پمپ تغذیه می‌شود و اگر پمپی بسوزد زندان از تامین هزینه‌های مالی آن سرباز میزند و زندانیان در فصل سرما و گرما با مشکل مواجه می شوند.

به گفته خانواده یکی از زندانیان این زندان، تابستان گذشته در تیپ ۴ اندرزگاه ۲ سالن ۴ که به بند متادون شناخته می‌شود، در اوج فصل گرما پمپ چیلر سوخته و مسئولین زندان برای ۴۵ روز از تامین هزینه تعمیر چیلر که بین ۱۰ تا ۱۵ میلیون تخمین زده می‌شد، اظهار ناتوانی کردند. در نهایت با جمع‌آوری یک تا یک و نیم میلیون تومان از هر اتاق توسط وکیل بند موفق به تهیه پمپ جدید شدند؛ با این حال با توجه به تراکم جمعیت، چیلرها نیز برای گرمایش و سرمایش به هیچ عنوان جوابگو نیستند.

در کنار مشکلات روزمره و دائمی این زندانیان، می‌توان به وضعیت نامناسب تغذیه آنان اشاره کرد. غذای تهیه شده توسط زندان از کیفیت بسیار پایینی برخوردار است و فروشگاه نیز مواد غذایی و غذای آماده را به قیمت بسیار بالا به زندانیان عرضه می‌کند که به همین دلیل بسیاری از زندانیان از خرید مواد غذایی و تامین ویتامین و مواد مورد نیاز خود در تمام مدت حبس ناتوان هستند. پیش از این در هر هفته گاها ۶ تا ۷ بار عدسی که غالبا پاک نشده و حتی در مواردی به فضله موش آلوده بوده به زندانیان داده می‌شد. همچنین زندانیان از دریافت جیره میوه و سبزیجات محروم هستند.

به دلیل هدایت شدن بخشی از فاضلاب تهران به منطقه‌ای که زندان تهران بزرگ در آن واقع است وضعیت آب‌های زیرزمینی منطقه و نهایتا آب مصرفی زندانیان بسیار نامناسب بوده و باعث ایجاد بسیاری از بیماری ها در میان زندانیان می شود.

پیشتر یکی از نماینده های مجلس در سخنانی به این مشکلات زیرساختی زندان بخصوص معضل فراهم کردن آب آشامیدنی سالم پرداخته بود. با توجه به این واقعیات و اقدامات غیر مسئولانه، سلامت جسمی این زندانیان بشدت در معرض خطر است.

وفور مواد مخدر در این زندان همواره دیده می شود. به گونه‌ای که گفته می‌شود، روزانه بین ۵ تا ۶ کیلوگرم مواد مخدر در زندان مصرف می شود که این تنها شامل هروئین و شیشه است و این میزان فارغ از سایر مخدرها همچون قرص، تریاک و شیره می‌باشد.

موقعیت جغرافیایی این زندان، وجود برجک های دیدبانی و بازرسی های بدنی زندانیان و ملاقات کنندگان، امکان وارد کردن مواد مخدر به هر شکل بدون اطلاع مسئولین زندان را بسیار دشوار می سازد؛ از این رو به نظر می‌رسد ورود مواد با همکاری برخی از مسئولین زندان صورت می‌گیرد، امری که در اکثر زندانهای کشور به دلیل عواید مالی آن مسبوق به سابقه است. به دلیل وفور مواد مخدر و شرایط نامناسب محیط زندان بسیاری از زندانیان در ایام حبس به مصرف مواد مخدر رو می‌آورند.

به گواه شاهدان، ضرب و شتم زندانیان در این زندان امری روزمره و عادی است. افسر نگهبان ها زندانیان را به بهانه های مختلف به اصطلاح خودشان «سگ‌ بند» کرده، دست و پای زندانیان را به نحوی به میله ها می‌بندند و مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند.

در این زندان افراد بر اساس جرائم دسته‌بندی می‌شوند اما به دلیل نبود بند امنیتی، اصل تفکیک جرائم در این زندان برای زندانیان سیاسی و امنیتی رعایت نمی‌شود و زندانیان با جرائم سیاسی و امنیتی در بندهای عمومی بسر می‌برند که عموما با تحریک مسئولین زندان مورد اذیت و آزار و گاها ضرب و شتم شدید توسط سایر زندانیان قرار می‌گیرند.

به گفته یکی از زندانیان سابق این زندان، نوبت تماسهای تلفنی در زندان تهران بزرگ توسط وکلای بند به فروش می‌رسد. وکلای بند که از طریق پرسنل زندان تعیین می‌شوند متهم هستند به درآمدزایی در زندان و مشترک شدن این درآمد با حامیان خود که از پرسنل هستند. هرکس در زندان به صورت روزانه ۳ دقیقه حق تماس تلفنی دارد. اما زندانیان عملا از این حق محروم هستند و زمان تلفن آنها فروخته می شود. این مافیای خرید و فروش در حدی است که به عنوان مثال اگر فردی بخواهد روزانه ۱۵ دقیقه صحبت کند باید هفته ای بین ۵۰ تا ۱۰۰ هزار تومان پرداخت کند. در هر بند با جمعیت ۴۰۰ نفر تنها ۳ یا ۴ تلفن موجود است که از ساعت ۹ صبح تا ۹ شب امکان برقراری تماس تلفنی وجود دارد. از این تعداد، یک تلفن تنها در اختیار وکیل بند و یک تلفن نیز در اختیار سر انتظامات زندان که توسط وکیل بند تعیین می‌شود، قرار دارد. تقریبا تنها یک دستگاه تلفن برای جمعیتی نزدیک به ۴۰۰ نفر در دسترس است.

از سوی دیگر خرابی مداوم دستگاه شارژ کارت تلفن، امکان شارژ این کارت‌ها را از زندانیان گرفته است و در پاسخ به اعتراض آنان به این شرایط مسئولین زندان استدلال می‌کنند که تلفن حق زندانی نیست و تنها امتیازی است که به زندانی داده می‌شود.

زندان تهران بزرگ یا زندان فشافویه در ۳۲ کیلومتری جنوب تهران واقع شده است. هدف از ساخت این زندان که کلنگ احداث آن در سال ۷۹ زده شده ساخت اردوگاهی ویژه برای محکومان مواد مخدر بوده است. با این حال هم اکنون تعدادی بسیاری از زندانیان سیاسی – امنیتی نیز در آن نگهداری می‌شوند. شرایط نگهداری زندانیان، وضعیت امکانات رفاهی و همچنین رفتار مسئولین این زندان با زندانیان همواره بسیار نامناسب گزارش شده است.