نرگس محمدی، فعال حقوق بشر به‌عنوان یکی از شش برنده جایزه سال ۲۰۱۵ بنیاد “گالیله ۲۰۰۰″ انتخاب شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی به نقل از کانون مدافعان حقوق بشر، این جایزه هر دو سال یک‌بار به افرادی که به پیشبرد صلح از طریق فرهنگ وهنر کمک مى‌کنند، در شهر فلورانس ایتالیا اعطا مى‌شود.
نرگس محمدی در سال ۱۳۸۷ با تشکیل شورای ملی صلح در ایران، به دبیری هیأت اجرایی این شورا انتخاب شد. شورای ملی صلح، متشکل از ۸۵ شهروند ایرانی بود که هنگام بالا گرفتن تنش بین ایران و امریکا در زمان ریاست جمهوری بوش، به پیشنهاد شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل با هدف تلاش برای ایجاد جامعه‌ای توسعه یافته تشکیل شد.
توکل کرمان، الکساندر پریرا، تیم رابین، پالو کنته و حیات بنت الحسین، دیگر برندگان جایزه سال ۲۱۰۵ “گالیله ۲۰۰۰″ هستند.
به‌همین مناسبت، مراسمی روز جمعه پانزدهم آبان ماه ۱۳۹۴ در شهر فلورانس ایتالیا برگزار و از برندگان این جایزه قدردانی شد. در این مراسم شیرین عبادی، رییس کانون مدافعان حقوق بشر که نرگس محمدی از اعضای آن کانون است، همچنین تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی شرکت داشتند.
شیرین عبادی به هنگام اعطای جایزه «زنبق طلا» به نرگس محمدی، در سخنانی با اشاره به دستور شهردار وقت فلورانس در سال ۱۳۸۸ مبنی بر آویزان کردن پرچم سبزی به نماد همبستگی با جنبش مردمی ایران، گفت که همواره بین دو ملت ایران و ایتالیا روابط دوستی و فرهنگی عمیقی برقرار بوده است.
رییس کانون مدافعان حقوق بشر در ادامه سخنان خود، اعطای جایزه به نرگس محمدی را نشانه‌ای از این رابطه دانست و بر ادامه روابط دوستی بین دو ملت ایران و ایتالیا تأکید کرد.
خانم عبادی در سخنان خود، با تشریح روند پرونده قضایی و امنیتی نرگس محمدی از سال ۱۳۸۸ تاکنون، گفت که تمامی فعالیت‌های خانم محمدی در راستای حقوق بشر بوده و هیچ‌یک از آنها مخالف قوانین داخلی ایران نبوده است. به اعتقاد خانم عبادی، اگرچه خانم محمدی انتقادهایی به برخی قوانین ایران داشته اما همواره سعی کرده است تا بر مبنای قانون حرکت کند.
خانم محمدی پس از بازداشت در سال ۱۳۸۹، در دادگاه انقلاب به شش سال حبس محکوم شد. او در دوران اجرای حکم زندانش، به شدت بیمار شد به‌حدی که او را برای ادامه درمان به بیمارستان منتقل و بستری کردند و پس از مدتی به خانم محمدی برای ادامه درمان، با اجازه پزشک قانونی و سایر پزشکان مورد اعتماد قوه قضاییه، مرخصی دادند. اما در مدت مرخصی، بار دیگر برای خانم محمدی پرونده دیگری تشکیل دادند و سرانجام در اردیبهشت ماه ۱۳۹۴ توسط مأموران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
اما مدتی پیش، خانم محمدی به‌دلیل تشدید بیماری در زندان، به بیمارستان منتقل شد اما به گفته نزدیکان او، مقام‌های مسئول بدون توجه به توصیه پزشک‌های متخصص مبنی بر ضرورت درمان این زندانی بیمار در محیطی بدون تنش، او را دوباره به زندان بازگرداندند.
بر همین اساس خانم عبادی در سخنانش با اشاره به نحوه بستری کردن نرگس محمدی در بیمارستان و بستن دست او به تخت، خطاب به حاضران در مراسم اعطای جایزه گفت که این وضعیت کمکی به بهبود و سلامتی خانم محمدی نکرد و در نتیجه او با جسمی بیمارتر روانه زندان شد.
خانم عبادی در ادامه سخنان خود به پیام نرگس محمدی به هیأت داوری و حاضران در مراسم اعطای جایزه در شهر فلورانس اشاره کرد و گفت که خانم محمدی پس از آگاهی از انتخاب شدنش برای دریافت این جایزه، با تقدیم یک کاردستی ساخته خویش به هیأت داوری، اعلام کرد که با افتخار این جایزه را قبول می‌کند تا شاید این جایزه بتواند بلندگویی باشد برای صدای زنی که در بند است.
خانم محمدی در ادامه پیام خود اعلام کرده بود: “من یک زن و یک مادر هستم. زنی در سرزمینی که تحت تبعیض آشکار قرار دارد. زنی که می‌زاید اما هرگز سرپرست و ولی زاییده خود نمی‌شود. زنی که ازدواج می‌کند و برای تشکیل زندگی مشترک بله می‌گوید اما حق طلاق ندارد. زنی که هم کار خانه و هم کار بیرون را انجام می‌دهد اما مرد، رئیس خانواده و او همواره مرئوس است و اگر روزی علیه این تبعیض برخیزد همچون من زندانی می‌شود. اما من هنوز هم معترض هستم.
یکی از اتهامات من در پرونده اخیرم، فعالیت فمینیستی است و من هنوز یک فمینیست ( مبارزه علیه ستم و تبعیض بر زنان) هستم. یکی از اتهامات من، فعالیت در کانون مدافعان حقوق بشر است اما باید تاکید کنم که دفاع از حقوق بشر، آرمان و راه من است و من هنوز یک مدافع حقوق بشر هستم. یکی از اتهامات من، مخالفت با اعدام است و من با بریدن نفس انسانی به اراده انسانی دیگر، موافق نیستم.
شش سال محکومیت زندان دارم و پرونده و محاکمه‌ای دیگر پیش رو دارم اما افکار عمومی در سرزمین من، موافق با مجازات اعدام نیست. افکار عمومی در سرزمین من، مخالف تبعیض علیه زن و مدافع حقوق بشر است. بنابراین محاکمه و زندان، راهکار بی‌فایده‌ای علیه این ایده‌ها و مطالبات افکار عمومی ایرانیان سرافراز و باشعور است و من به آینده روشن سرزمین و ملت سربلندم امیدوارم.
همچنین در آخر یاد می‌کنم از تمام زنان و مردان آزادیخواه سرزمینم که اکنون در حصر یا در زندان‌ها در حبس هستند. دستان پر مهر شما خویشاوندان عزیزم را که مدافعان حقوق بشر در جهان هستید می‌فشارم و بوسه می‌زنم و از شما تقاضا دارم که به حرمت زنان برابری‌خواه، از مادران دربند اوین، به ویژه مادرانی که کودکان خردسالشان را ظالمانه از آنها جدا کرده اند، یاد کنید.”
خانم عبادی پس از قرائت پیام خانم محمدی، با آرزوی آزادی نرگس محمدی و دو همکار دیگرش در کانون مدافعان حقوق بشر یعنی عبدالفتاح سلطانی و سید محمد سیف زاده و همچنین تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، گفت که راه پر افتخار کانون مدافعان حقوق بشر ادامه دارد و چراغ فروزانی که مؤسسان این کانون برافروخته‌اند توسط جوانانی که در داخل ایران و خارج از ایران دل در گرو خوشبختی هم‌نوعان خود دارند، همچنان فروزان است.
